Πέθανε ο Θάνος Μικρούτσικος: Μια ζωή σαν πρόβα

Σε ηλικία 72 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος καλλιτέχνης, Θάνος Μικρούτσικος, o οποίος έδινε μάχη με τον καρκίνο. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο «Metropolitan», έχοντας δίπλα του όλη την οικογένειά του.

Η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν είναι να είναι καθισμένος σε ένα πιάνο, να παίζει μουσικές με τα μάτια κλειστά στον δικό του κόσμο και να καπνίζει την πίπα του. Από τη στιγμή που θα χτυπήσει το ξυπνητήρι μέχρι την ώρα που θα κοιμόταν, η πίπα ήταν μονίμως στο στόμα του. Τις ώρες που δεν δούλευε ήταν ένας τρυφερός σύζυγος και ένας στοργικός πατέρας τεσσάρων παιδιών. Είχε απίστευτο χιούμορ, ενώ ήταν υπέροχος συνομιλητής.

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1947 στη Πάτρα, στην οδό Κορίνθου και Αράτου. Ηταν Κυριακή του Πάσχα. Μεγάλωσε σε μία αστική οικογένεια της πόλης. Ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Ανδρέα Μικρούτσικου. Η πρώτη λέξη που άρθρωσε ως παιδί ήταν φως. Είχε πολλούς ήρωες, άλλους εποχικούς, άλλους διαχρονικούς. Μικρό παιδί είχε κολλήσει με τον Ρομπέν των Δασών, ενώ από μια ηλικία και μετά ο Κάρολος Μαρξ έγινε ο προσωπικός του ήρωας. Δεν πίστεψε ποτέ στον Θεό, αλλά σεβόταν απολύτως όσους πίστευαν και είχαν ανάγκη να πιστέψουν σε αυτόν. Λάτρευε την ιστορία και θεωρούσε ότι ο άνθρωπος χωρίς ιστορική συνείδηση, χωρίς γνώση του παρελθόντος, δεν μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον, να πάει μπροστά.

Ο παππούς του είχε ένα εργοστάσιο ζυμαρικών, το οποίο το 1937, πριν γεννηθεί, χρεοκόπησε. Μία ημέρα, το 1951, ο Θάνος Μικρούτσικος τεσσάρων χρονών επισκέφθηκε τη θεία του, την Ηλέκτρα, η οποία ήταν σπουδαία πιανίστρια.

Μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον όπου δεχόταν μουσικές επιρροές, ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του σε μικρή ηλικία στη Φιλαρμονική Εταιρεία της Πάτρας και στο Ελληνικό Ωδείο (θεωρία και πιάνο). Εδειξε έφεση στα γράμματα από νεαρή ηλικία και μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, ακολούθησαν οι σπουδές και η αποφοίτηση του από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ παράλληλα μελέτησε αρμονία, αντίστιξη και σύνθεση με τον καθηγητή- συνθέτη Γ. Α. Παπαϊωάννου. Στη διάρκεια της επιτυχημένης του καριέρας, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη μουσικής.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60, παίζει για πρώτη φορά σε μπουάτ. Με πυλώνες της αισθητικής του αντίληψης τους Μάνο Χατζιδάκι και ΜίκηΘεοδωράκη σε ηλικία 20 χρονών γράφει τα πρωτόλειά του, γύρω στα 150 τραγούδια, τα οποία είναι μέχρι σήμερα ανέκδοτα. Τότε δεν είδαν το φως της δημοσιότητας εξαιτίας της λογοκρισίας. Ο ίδιος, όμως, θεωρεί ευτυχές το γεγονός, μια και τα έχει χαρακτηρίσει μιμητικά των προαναφερθέντων δημιουργών.

Απ’ την αρχή, όμως, που συνέβαιναν όλα αυτά μπήκε στη ζωή του και η ποίηση. Ηθικός αυτουργός ο πατέρας του, που, κρατώντας με στην αγκαλιά του από τα πέντε του χρόνια, του διάβαζε ποιήματα σχεδόν κάθε βράδυ. «Από τότε θυμάμαι απ’ έξω ολόκληρο τον Καρυωτάκη, αλλά και Καβάφη και Ρίτσο και όλους σχεδόν τους ελάσσονες ποιητές, που δεν είναι όσο ελάσσονες τους είπαν. Η ποίηση έγινε η δεύτερη διάσταση στην καθημερινότητά μου. Κάποιες φορές έπιανα τον εαυτό μου να μιλάει με στίχους. Αλλά, μη σας παρασύρω σε κάποια εξιδανίκευση του εαυτού μου. Φυσιολογικό παιδί ήμουν, σας διαβεβαιώνω. Με τα παιχνίδια μου μικρός, με τον αθλητισμό και τους έρωτές μου έφηβος, με τις διαδηλώσεις στις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου και στο πανεπιστήμιο» είχε δηλώσει ο Ελληνας μουσικοσυνθέτης στον «Ριζοσπάστη».

Ξεκίνησε να συνθέτει στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αλλά επίσημα εμφανίστηκε το 1975, με το δίσκο «Πολιτικά τραγούδια». Συνέχισε την πορεία του ως στρατευμένος δημιουργός μελοποιώντας Γιάννη Ρίτσο, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, Μάνο Ελευθερίου, Μπέρτολτ Μπρεχτ και άλλους. Οι δίσκοι του «Καντάτα για τη Μακρόνησο», «Φουέντε Οβεχούνα», «Τροπάρια για Φονιάδες», «Μουσική πράξη στον Μπρεχτ» είναι χαρακτηριστικοί του ριζοσπαστικού κλίματος των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Ειδικά, η «Καντάτα για τη Μακρόνησο», έργο πρωτοποριακό για την εποχή του, όπου ο συνθέτης πειραματίστηκε πάνω στην ατονική μουσική, γνώρισε διακρίσεις σε διεθνή φεστιβάλ και συνοδεύτηκε από την ερμηνεία της Μαρίας Δημητριάδη.

Αργότερα, με τον δίσκο «Σταυρός του Νότου», σε ποίηση Νίκου Καββαδία, ανοίχτηκε σε ευρύτερη τραγουδιστική θεματική, υπηρετώντας παράλληλα το θέατρο, καθώς και την ηλεκτρονική και ατονική μουσική. Με την ίδια αγάπη πάντα για τον έμμετρο λόγο συνέχισε να μελοποιεί Γιάννη Ρίτσο, Αλκη Αλκαίο, Κώστα Τριπολίτη, Φρανσουά Βιγιόν, Κωνσταντίνο Καβάφη κι άλλους. Ακόμα, είχε παρουσιάσει την όπερα «Ελένη» και είχε μελοποιήσει παραμύθια.

«Η τέχνη, ξέρετε, είναι μια μορφή εργασίας που εμπεριέχει τη γνώση. Για να γεννηθεί ένα έργο τέχνης χρειάζεται και το ταλέντο και η γνώση. Ετσι λειτουργώ. Αποθηκεύω συναισθήματα και κάποια στιγμή ο μηχανισμός -δεν ξέρω αν είναι πρώτα το μυαλό, η καρδιά ή το χέρι- ενεργοποιείται, αντλώντας από την αποθήκη. Ενώ, λοιπόν, εργάζομαι ακατάπαυστα, δεν κρίνω σκόπιμο να αποτυπώνω σε δίσκους όλα τα έργα μου» είχε υπογραμμίσει στην «Αυγή».

Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές, όπως οι Χάρις Αλεξίου, Μανώλης Μητσιας, Δημήτρης Μητροπάνος, Δήμητρα Γαλάνη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας και πάρα πολλοί ακόμα.

Ηταν πάντα ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο, δηλώνοντας μαρξιστής

Είχε πολιτική σκέψη και δεν δίσταζε να τη φανερώσει μέσα από τους στίχους και από την υψηλών προδιαγραφών ποίηση που επέλεγε να ντύσει με τις συνθέσεις του. Για ένα διάστημα είχε ενταχθεί και στο Κομμμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, από το οποίο τελικά αποχώρησε το 1982. Την περίοδο του λεγόμενου «βρώμικου ’89» βρέθηκε κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου, στηλιτεύοντας την επιλογή της ηγεσίας της Αριστεράς να συγκυβερνήσει με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον οποίο ο Μικρούτσικος αποκάλεσε «αρχιερέα της διαπλοκής».

Στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (1993 – 1996) τοποθετήθηκε εξωκοινοβουλευτικός αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού το 1993 και έναν χρόνο αργότερα, το 1994, με τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη, ανέλαβε υπουργός Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 1996 και τον σχηματισμό της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, είχε δώσει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ είχε συμμετάσχει και είχαν παιχτεί έργα του σε πολλά διεθνή φεστιβάλ μουσικής. Ήταν ιδρυτής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, του οποίου υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1986 έως το 1990. Από το 1990 έως το 1993 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μουσικού Αναλογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ τον Οκτώβριο του 1993 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμο.

Η μάχη με τον καρκίνο

Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο κορυφαίος Ελληνας μουσικοσυνθέτης είχε αποκαλύψει πότε και πώς έμαθε για τον καρκίνο. «Ετοιμαζόμουν τον Ιούνιο 2017 να κάνω μια περιοδεία με το έργο του Καββαδία. Μου λέει η γυναίκα μου: μήπως να κάνεις μια εξέταση για το σάκχαρο στην προοπτική των 40 συναυλιών; Η παθολόγος, ως μη όφειλε, μου γράφει να κάνω υπέρηχο άνω και κάτω κοιλίας, βλέποντας κάτι σαν αιμαγγείωμα. Μετά τον υπέρηχο κάνω μαγνητική. Αποδεικνύεται ότι έχω καρκίνο στο συκώτι.

Νομίζω ότι αντιμετωπίζω τον καρκίνο με δύναμη, έτσι πρέπει να γίνεται. Δεν φοβάμαι τον θάνατο. Ούτε τώρα που αρρώστησα. Συντάσσομαι με αυτό που είχε πει ο Γούντι Άλεν πριν από 4-5 χρόνια, όταν ήταν 80 ετών, στους «New York Times»: «Καθόλου δεν φοβάμαι τον θάνατο. Απλώς όταν έρθει, δεν θα ήθελα να είμαι εκεί… Τον αναπαριστώ μάλιστα και στο μυαλό μου. Είμαστε σε ένα ρινγκ εγώ και αυτός. Εγώ 1,70 – τώρα πρέπει να έχω χάσει και κανά δυο πόντους- και αυτός 3 μέτρα ψηλός, φοράμε τα πυγμαχικά μας γάντια και αρχίζει ο αγώνας. Γνωρίζω απολύτως ότι στον 15ο γύρο θα με ρίξει νοκ άουτ. Το στοίχημα που βάζω είναι να τον κερδίζω σε όλους τους προηγούμενους γύρους στα σημεία» είχε αποκαλύψει.

Ο Θάνος Μικρούτσικος ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους, σπουδαίους και μορφωμένους καλλιτέχνες της χώρας μας. Ολα αυτά τα χρόνια κατάφερε να αποκτήσει βαθιά σχέση αμοιβαίας εκτίμησης και αγάπης με τον κόσμο. Ένας άνδρας που έλαμψε σαν ένα αυτόφωτο αστέρι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ώρες και πήγε να σκορπίσει τη λάμψη του εκεί ψηλά, συνοδευόμενος από τις μουσικές νότες του.

ethnos.gr